Do zgonu doszło we wczesnych godzinach porannych 15 marca, w mieszkaniu w obecności jednego z członków rodziny. Przybyły na miejsce lekarz pogotowia stwierdził zgon i wystawił kartę zgonu, w którą jako przyczynę wpisał:
W roku 2013 Wielkanoc śnieżna była. Rok 2016 był bez śniegu, ale za ciepło nie było. W rok 2022 – jeśli nic się nie zmieni – będą chłodne Święta Wielkanocne.
Nie obchodzę świąt, nigdy mnie nie wciągały. Mam swój punkt widzenia na nie.
Wielkanoc jest pięknym świętem, ale nie jako kościelne. Raczej jak początek czegoś miłego, od nowa się rodzącego. Witanie wiosny w zieleni pełnej kwiatów, słońca, radości… odejścia zimy czekanie.
Nie podchodzę do nich pod kątem religijnym – kościół zawłaszczył co nie jego było aby Ci, co nie chcieli do niego przystać podstępem ich przywłaszczył. Teraz już ludzie nie pamiętają że to nie jest tak naprawdę święto KK.
Może warto wrócić do korzeni i zanurzyć się w słowiańskie tradycje które zniszczył kościół nazywając je pogańskimi, jednakże zagarniając je.
Tradycyjne pisanki, palemki, bazie zwane kotkami to symbole polskiej słowiańskiej kultury. Tradycja Wielkanocna swoimi korzeniami sięga czasów pogańskich. To ta nasza prawdziwa tradycja a nie co KK nam narzucił. KK obdarł nas z naszej przodków wiary. Dawniej, nasi przodkowie kiedy tz. teraz Wielkanoc jest świętowali nadejście wiosny oddając cześć zmartwychwstałej naturze. Kult Ziemi w niektórych regionach słowiańskiej pamięci trwa do dzisiaj. Było to piękne wesołe święto witające wiosnę. Teraz zrobiła się z tego podróbka.
Ja, osobiście lubię to święto ale nie jako KK, a święto rodzenia się życia, i ot tak po prostu lubię za to że są. Że zajączek, kurczaczek, baranek na mnie zerknie przyjaźnie.
Z powodu opadów śniegu w roku 2013 napisałam te życzenia:
Wyszłam z rana na spacerek z pieskami, patrzę wzrokiem zdziwionym, przecieram oczy… i… im nie wierzę…
“Wielkanoc 2013”
Śniegu furę napadało, oj nie będzie wodą lało.
Śnieżki pójdą w ruch, niechaj każdy rzuca jeśli zuch,
kula w śniegu aż po brzuch, nurkuje w miękki puch.
Zając, pisklak i baranek idą śmiało, ciągną sanie.
Nigdy zimy nie widziały, stoją w śniegu oniemiałe,
oczka im się rozśmiały, z górki na pagórki poślizg miały.
Króliczek pomachał łapką, pisklaczek skrzydełkiem,
baranek kopytkiem pisankę przeturlał.
Tyle ich widziałam co opisałam
Bo nicponie fajniutkie zanurkowały w śnieg,
słychać tylko było ich radosny śmiech.
Nawet nie powiedziały: – cześć.
Koszyczek napchany, na święconkę przygotowany.
Zamiast porządnego śmigusa-dyngusa,
życzę wszystkim porządnego śniegusa-dyngusa.
W roku 2019 było cieplutko na Wielkanoc to taką składankę skleciłam.
„Wielkanoc 2019”
Odświętna, radosna u każdego mina
Wielkanoc ciepła się szykuje
Każdy z nadzieją ładnej pogody wyczekuje
Zajączek łapką wesoło wymachuje
Kurczaczek skrzydełkiem pomachuje
Baranek kopytkiem postukuje
Mam nadzieję, że w tym roku święta będą ciepłe tak jak za moich dziecięcych czasów, kiedy w krótkim rękawku z koszyczkiem święconki do kościoła chodziłam, bo tak mi babcia radziła. Z czasem przestałam do kościoła chodzić, bo zbyt polityką zawodzi, ale zajączka, kurczaczka, baranka lubię więc o nich składankę wyskubałam z radości że święta może nie zaciepłe, ale jakoś to będzie.
Życzę spokojnych świąt 😉
Jest rok 2022 i jak na razie z lekka chłodno jest. Do 17 kwietnia czasu wiele może się cieplej zrobi, więc i składankę piszę – może jeszcze coś w niej zmienię… bo rym mi się za bardzo nie podoba… a w tej chwili boli mi głowa.
„Wielkanoc 2022’”
Zajączek kica, baranek barani się,
kurczaczek pi pi, a jajka czekają na pomalowanie
A Ja? Ja leniwa jak szpak…
Ale dowlokłam się do klawiaturki i przesyłam życzonka Wam
Piękna pogoda się zrobiła
Kaczuszka żółciutka w odwiedziny nam przybyła
Kurczaczek w odwiedziny nam przybył też
Trochę żółtego puszku pogubił
Za kurczaczkiem zajączek przykicał
Pisankami poczęstował
Po cichutko dzieciom cukierki pochował
Aby radochę miały kiedy będą je szukały
Za kaczuszką, kurczaczkiem, zajączkiem
Dostojny baranek się wynurza
Pięknie baranek jest ozdobiony
Palemką przyozdobimy
Przy świątecznym stole wiele będzie się działo
Każdy życzenia każdemu będzie składał
Każdy się raduje że wiosna ciepłem przytupuje
I ja pragnę z przytupem życzenia Wam złożyć…
Marzeń spełnienia, serca w miłości zatracenia
Pieniędzy bez liku, pysznej szynki i kiełbasy białej
Radosnego śniadanka i smacznego jajka
Zajączka bogatego, przyjaciela was godnego
A w poniedziałek wielkanocny
Niech Dyngus zmyje wszystkie troski
Gdyby smutki pozostały życzę litra porządnej gorzałki
A we wtorek rano bez kaca żeby zawsze była dobra praca
Szatanik na jednym ramieniu Aniołek na drugim
Nieśmiało szepczą mi do ucha: – za nas też złóż życzenia
Więc składam i w ich imieniu: – życzę wiele kwiatów w serduszku
Słoneczka ciepluśkiego i uśmiechu radosnego
Jeśli w święta z pogodą coś się zmieni, to składankę inaczej moja myśl powieli.
No i składanka się powieliła, oto ona na rok 2022 jest;
„Święta Wielkanocne”
O szóstej rano pieski mnie obudziły
Na spacerek wyprowadziły
A, że dzisiaj Wielkanoc jest ku niebiosom spojrzałam
O! Księżyc okrąglutki zakryty mgiełką ujrzałam
Poświata od niego bije ale zimnej nocki nie zakryje
Przymrozek niestety jest… mam nadzieję że i zajączek też
Gdzieś koszyczek ze smakołykami pochował
To i dzieciaczkom opuści się ze zdziwieniem broda
Nie mylcie brody z brodą owłosioną
Bo to już nie dziecko a facet jest… chowa jajeczko też
Kurczaczek z barankiem też gdzieś jest
I życzonka wszystkim spokojnych świąt posyłają też
Wszystkim tu zaglądającym życzę spokojnej Wielkiej Nocy
Bo to słowiańskie święto jest – nie zapominajcie o tym też…
Tak więc kochani moi życzę Wam gorących serc
I niech zawsze szczęście koło Was jest
Może i nocka zimna w kwietniu 2022 jest
Lecz najważniejsze jak ciepłe dobro w serduszkach jest
Nigdy się nie poddawajcie kiedy zimno jest
Przyjdzie czas że i ktoś przytuli Was
Zdrowia, szczęścia i radości z życia Monika życzy
Nic innego nie miałam, ale życzenia z całego serca Wam dałam
Niech cały rok i następne lata w szczęściu sprzyjają
I po kieszeni za bardzo biedy nie dają
Tego życzę Wam moi mili i wiele jeszcze dobrego
I na przyszłość życia miłego, szczęśliwego
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
Są osoby leniwe – takie jak ja i są „Jaśki-wędrowniczki” 😉
Postanowiłam wybrać się w wyobraźnię świata i do Egiptu zawędrować. A co! A co, po mapie palcem plus wyobraźnia i podróż gotowa.
Kiedy zaczniecie czytać podroż domatora, gwarantuję że poczujecie się tak, jakbyście były… ok nie będę gwarantować bo ze wstydu się spalę jeśli nie poczujecie…
Ech podróże, podróże… podróże mogą być fizyczne, w marzeniach i w pisaniu. Czy podróż do Egiptu się przydarzyła, czy w niej uczestniczyłam? Co Ci intuicja podpowiada? Może tak, może nie… czy to ważne. Jeśli była to po kilku latach miło będzie sobie przypomnieć czytając o niej, a jeśli nie? Jeśli nie, to ją czytając będę się czuła jakbym tam była…
„Relacja z podroży domatora”
W domu uwielbiam przesiadywać
Nos spoza teren swej mieściny nie wytykać
Podróże palcem po mapie – to wychodzi mi najzgrabniej
Gratka przyjemna się trafiła – nie tym razem palcem
Ale automobilem w podróż ruszyłam
Ku dalekim krajom mi się w podróż zachciało
Miłe towarzystwo się przytrafiło
Dwie panie, przyjaciółeczki kochane
Namówiły mnie na wspólne świata zwiedzanie
Pakowanie szło mi mozolnie
Pomimo miłego dreszczyku uniesienia
Z przyjaciółmi czasu spędzenia
Zwierzaki pod opieką dobrą zostawiłam
Gadzinki-agamki po ogonkach pogładziłam
Pieski, szczurki przytuliłam
Mą podroż do Egiptu rozpoczęłam
– Lecz póki to nastało, szczepionki me ciało otrzymało
Różne papierki mój czas pozabierały, poddenerwowały
Sprawa pojazdu nie była moja
Lecz jeśli znowu zachce mi się wojaży
Autokarem wybiorę się, problemów będzie mniej
Nie było tak fajnie, jak myślałam że będzie
Zbyt dużo trudności w podróży było
Szczególnie w Egipcie, ciut jest niebezpiecznie
Wolałam w słonecznym Sharm El Sheikh się pławić
Niż zabytki zwiedzać
Po niebezpiecznych ulicach przemierzać
Przyjaciółeczki to za mnie zrobiły
Trochę piramid, muzea zwiedziły
Strasznie zmęczone powróciły
Czas powrotu nastał, strasznie się ucieszyłam
Do swej podusi się przytuliłam
Kiedy do domu wróciłam
Swe doznanie z Egiptu mizernie stworzyłam
Zbyt dla mnie uciążliwa podroż była
Jak dla domatora nie zbyt miła
Długo odpoczynku po podroży nie było
Do Grecji z mozołem pakowanie się zaczęło
Już tak ochoczo w sercu nie było
Ruszyłyśmy, do Aten się skierowałyśmy
Parę granic przeskoczyłyśmy
Fajnie się bawiłyśmy
W Atenach sobie nie odpoczywałam
Zmuszona zostałam do zwiedzania
– Akropol ateński, ruiny Świątyni Zeusa
O innych zwiedzanych miejscach nie wspomnę
Zbyt zmęczona byłam aby o nich miło wspominać
W hotelu dla mnie najprzyjemniejsza była chwila
Długo w mieście nie zabawiłyśmy
Do Halkidiki na tydzień się wybrałyśmy
Ku Kassandrrze, piaszczystym brzegom ruszyłyśmy
Miło wspominam ostatnie chwile
Były mniej męczące, bardziej relaksujące
– Od Egiptu relaks dające
Co dobre się kończy, czas do życia Polskiego się włączyć
Powrót w zamyśleniu, z melancholią był
Trochę nieraz narzekamy, lecz wojaże miło wspominamy
Choć miło wspominam chwile spędzone z dala od domu
W tajemnicy szepnę Wam -”więcej nigdzie nie ruszę…
Nie dla mnie uciążliwe, dalekie podróże
Nie dla mnie wojaże, miejsc zwiedzanie
W domu uwielbiam przesiadywać – zbyt jestem leniwa
Nic na to nie poradzę – takie to mojego umysłu harce
W podróże wybiorę się palcem po mapie
Nos spoza teren swej mieściny postanowiłam nie wytykać
Kiedy czas powrotu nastał, strasznie się ucieszyłam
Do domu powróciłam, zwierzątka przytuliłam
W podusie mięciutką się wtuliłam
Teraz tylko w snach będę wojażyła
Tak więc moi mili z domatora żaden gawędziarz
O podróżach od niego mało się dowiecie
On tylko patrzy, gdzie poduszkę do główki przygnieść
Więcej nigdzie nie wyruszę, wolę gnieść moją podusię
Do kołderki się przytulić, podróż wirtualną przeżyć
Z pieskami na spacerek wyjść, piwko miło pić
Tak oto moja rymowaneczka się kończy
Przed telewizorkiem wolę spędzać czas
Z wygodnego fotela oglądać świat
Na wyspę Lesbos nie trafiłam, ale marzyć warto o tym gdzie nas nie było. Nie możemy fizycznie, to w myślach odpłyńmy, szczęśliwsi będziemy, bo o zmartwieniach na moment zapomnimy.
Pisanie jest tym, co pozwala nam się oderwać od rzeczywistości kiedy nie śpimy. Pisanie jest lekiem na smutki, zmartwienia, kłopoty. Wyrzucając z siebie co boli, a nawet co cieszy daje ulgę duszy. Wyrzucając smutek, wspominając robimy czystkę w mózgu. A jeśli piszemy o sprawach, które były dla nas pociechą, które wspominamy dobrze zagłuszają zmartwienia. A trzeba wiedzieć, że pamięć mamy tak skonstruowaną, że przykre doświadczenia wrzucane są do podświadomości i często o nich zapominamy. Osobiście wolę aby złe zdarzenia sobie gdzieś siedziały i nie wychylały się. Każdy kto wędruje, podróżuje ma wybrany kierunek. Ktoś podróżuje w celach biznesowych, interesy załatwia, ktoś inny ma zamiłowanie do poznawania krajów dalekich, a ktoś jeszcze inny wędruje szukając miłości. Wędrówki są z w realnym i w wirtualnym świecie a i w bajkach się zdarzają.
Poleję każdemu winka, winko w nogi pójdzie i bajce nie ujdzie. Ale bajeczkę kiedy indziej Wam wstawię, ponieważ już w podróży byłyście, to zmęczenie czujecie… więc może innym razem wstawię bajeczkę o żabie co na kamieniu siedzi i rechoce spozierając na ciebie kiedy siedzisz na kłodzie… o pięknej miłości marząc.
Zawsze kiedy do snu będziecie się tulić do swojej podusi… miejcie to życzonka ode mnie 😉 -Życzę Wam miłej podróży w krainę Morfeusza 😉
Czy Wy też macie coś takiego, że werwa jest do działania, a w końcu ręką machniecie i stwierdzacie że później zrobicie?
“Mój leń”
Tyle spraw do załatwienia
A ja często mam lenia
Wiele spraw na ostatnią minutę zostawiam
Na przyjemności się nastawiam
Lubię jak mnie czytacie
Cieszę się waszą radością
Cieszę się waszym zaciekawieniem
Gdy czytacie moje bazgrolenie
I w tym momencie nie mam lenia
Bo dla Was kochani nastawiam się na pisanie
I tak oto powstało o leniu dzieło, kiedym leniuchowała a mózgownica pracowała.
„Przy komputerze siedzi leń”
Przy komputerze siedzi leń
Nic nie robi cały dzień
O!… wypraszam ja to sobie!
Jak to ja nic nie robię?
A kto klika myszką?
A kto wysila myśli?
A kto dzisiaj pluł i łapał?
A kto się za głowę złapał?
A kto po dupie się podrapał?
A kto przy komputerze jadł?
(do niektórych spraw trzeba od komputera wstać
bo, niestety przy nim nie można …. – chyba)
A kto się wkurza gdy strona się zawiesza?
A kto wszystkich na portalach obraża?
O!… wypraszam ja sobie takie o mnie zdanie
To moje jest zadanie wszystkich obrażanie
Przy komputerze siedzi leń
Nic nie robi cały dzień
Nie poszedł do sklepu – bo mu się nie chciało
Nie wyniósł śmieci – bo czasu miał za mało
Nie wyprowadził suni – bo nie miał ochoty
Nie napoił jej – bo za daleko woda jest
Nie nakarmił dzieci – bo czasu mu było szkoda
Usnął – dla niego przy kompie to ciężka robota
Śniło mu się że wszystkich obraża
Wyśpi się i nic się nie zmieni
Przy komputerze jak co dzień usiądzie leń
Nic nie będzie robić cały dzień
O, wypraszam ja to sobie!
Jak to ja nic nie robię?
A kto klika myszką?
A kto wysila myśli?
A kto dzisiaj pluł i łapał?
A kto się w głowę podrapał?
A kto po dupie się podrapał?
A kto przy komputerze jadł?
A kto się wkurza gdy strona się zawiesza?
A kto wszystkich na portalach obraża?
I tak komputerowy leń siedzi przy kompie cały dzień
Nic dobrego nie uczyni, tylko trolling czyni
„Takie nasze życie”
Wyrzucając z siebie co boli, a nawet co cieszy daje ulgę duszy. To co tu Wam piszę czy taż na grupach, na fan page, czy też na mojej stronie internetowej jest z serca mojego wychodzące, z uczucia, z przemyśleń a nawet z prywatnych doznań moich czy też przejść życiowych osób które znam.
Często mamy przemyślenia, obserwując co dookoła nas się dzieje. Wyrzucając z siebie smutek… wspominając go, robimy czystkę w mózgu. A jeśli piszemy o sprawach, które były dla nas pociechą które wspominamy dobrze zagłuszają zmartwienia. A trzeba wiedzieć, że pamięć mamy tak skonstruowaną, że przykre doświadczenia są wrzucane w podświadomość i często o nich zapominamy. Nie wiem czy to dobrze, ale jeśli chodzi o mnie to wolę, aby złe sobie gdzieś siedziały i nie wychylały się.
Łatwo powiedzieć, napisać aby złe wspomnienia nie wychylały się, lecz parszywce od czasu do czasu jednak to robią naigrawając się z nas, dając smutek po raz kolejny.
W „Podróż” w krainę pisania zaczęłam po wypadku i stracie mojej najbliższej osoby – mamy. Śmierć lubi z nas kpić, lecz to my po części jej pomagamy „otwierając drzwi” do naszej świadomości w momentach zmartwienia, rozpaczy, załamania psychicznego, smutku, odrzucenia przez kogoś.
“Myśl samobójcza”
Nieraz skrada się pokusa na tym łanie bezradności
Do spoczynku głowę złożyć
Tym spoczynkiem śmierć by miała być
Lecz zastanów się czy pora
Słońce świeci, ptaszek śpiewa
Życie piękne jest, jednak warto żyć
Bliskim osobą nie robić w sercu ran
Powinno to być naszym celem
Jesteśmy do dawania życia wybrani
Nie do zadawania ran, chociaż dla niejednych to raj
Warto żyć, lecz nieraz myśl samobójcza mocniejsza. A jeśli zrezygnujemy z takich myśli, to i tak dostaniemy od życia kopa.
„Taką tradycję polską mamy”
Życie kopa nam daje
Kiedy słabość okazujemy
Do życia nie jesteśmy przygotowani
Bo taką tradycję polską mamy
Kościół dyktuje nasze zachowanie
Żyjemy pod jego dyktowanie
A kiedy w śród silniejszych jesteśmy mali
Policzek nastawiamy
Prawda smutna jest taka, że nigdy nie będziesz sobą idąc ślepo za głosem narzuconego od dzieciństwa szlaku człowieka ci obcego, jednakże do miru rodzinnego wpuszczonego. Od dziecka nakazują ci posłuszeństwo, i wierzenie w absurdalne cuda które naturalne są. Z wszystkiego co ci wmawiają że cudem jest, tylko natura prawdziwa jest. Żadnych cudów nie ma, tylko zjawiska które występują dla nas są niezrozumiałe… cudami je nazywamy, ponieważ mało o zjawiskach natury wiemy. Matka Ziemia wiele skrywa tajemnic, a nie tylko ona… nasza psychika wiele w sobie dla nas ma do odkrycia.
————————
Śmierć – jakkolwiek byśmy od niej uciekali, wszędzie nas dopadnie. Istota kochająca wszystkich i wszystko.
“Śmierć kocha wszystkich”
Jakkolwiek byśmy od niej uciekali
Wszędzie nas dopadnie
Znajdzie i w studni na dnie
Śmierć wszechmocna
Istota kochająca wszystkich
Wszystko, wszyscy należą do niej
Wszystko należy do niej, a życie? Życie składa się z drobiazgów złych i dobrych, a co jest po środku? Obojętność. Całe życie to tylko wybory, jeśli sami nie wybierzemy jak chcemy umrzeć, jaki rodzaj śmierci… za nas to zrobią. Czy warto żyć? Zadaję sobie pytanie -tak, a dlaczego?… aby sprawdzić jak umrzemy. Jest nieskończona ludzka ciekawość, jak zakończymy naszą wędrówkę ku nieznanemu. Dzięki naszej ciekawości końca naszego bytu rozwijamy się, cywilizacja rośnie w silę. Ma to pozytywne, ale też negatywne strony. Siła chęci rozwoju doprowadzi nas do upadku… Życie jest i będzie póki słońce nie zgaśnie, lub jakiś dureń nie włączy czerwony guzik. Natura sobie poradzi i życie będzie trwać, choć już bez nas (chyba). Ona była jest i będzie. Nie raz i nie dwa dawała i daje nam szansę, chociaż jej nie szanujemy.
„niewielu pozostanie ludzi”
wszystko się zmienia, nic nie trwa tak samo
czas goni życie… życie goni czas
kości nie zmienione w popiół przeleżą kilkadziesiąt lat
przybywa na twarzy starości znak poza tym mało zmian
jedni się rodzą a drudzy umierają ze śmiercią w kości grając
ona cierpliwa jest, na każdego haka chce mieć
ciągle miedzy początkiem a końcem trwamy
ciesząc się każdym szczęśliwym dniem
wielu osobom pomagając radość w sercu mamy
lub innym krzywdę zadając przyjemność jest
są ludzie dobrzy i źli warczący jak psy
są równi, równiejsi mając pieniądze omijają prawo
są mądrzy przywódcy, trafiają się głupcy
czemu jeszcze gatunek ludzki trwa, po prostu cud natury
natura cierpliwa jest, ludziom szanse da
wielu młodo umiera w proch się zamieniając
starzy umierają bo nadszedł ich czas
jak kto długo żyje, zależy co w gwiazdach pisane
los mu takie da życiowe granie
ktoś zachoruje, kaleką zostanie, inny w ogniu wyparuje
bo jakiś debil guzik czerwony nadusi
bakterie, karaluchy, szczury przeżyją
niewielu pozostanie ludzi, nie zasłużyli na ten piękny świat
Szanse natura nam daje i czas na poprawienie naszego postępowania w stosunku do niej. Jak postępujemy od nas zależy, ale jak życie przejdziemy nie całkiem mamy wpływ. Myślisz że tak? Tylko tak Ci się zdaje. Wyznaczasz sobie ścieżkę przez którą idziesz, wyznaczasz cel. Zdaje się że wszystko idzie po Twej myśli… niestety, nic darmo nie ma i za to też trzeba płacić, nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Obojętnie do kogo się zwrócisz, obojętnie o co poprosisz… przychodzi moment, że ten co mówi –”nic za to nie chcę” – przychodzi prosić by mu się odwdzięczyć.
—————–
“…i tak to życie nasze trwa”
jedni się rodzą drudzy umierają
ciągle miedzy początkiem a końcem trwamy
ciesząc się każdym szczęśliwym dniem
wspinamy się po to co chcemy
lub innym krzywdę, nóż cierpienia w serce zadając
wrednie, radośnie jak hiena się uśmiechając
z radością patrzymy na przyszłe dni
lub łzami z niepowodzenia się zalewamy
w choroby, apatie, depresje popadamy
i tak to życie nasze trwa
czemu jeszcze gatunek ludzki trwa?
to cud natury, natura cierpliwa jest… ludziom szanse da
czy aby na pewno natura szanse nam da?
matka nasza ziemia litościwa jest
lecz wszystko ma swe granice
jeśli z byt brutalnie zmienimy jej oblicze
jeśli będziemy nie fer z nią grać ona w kość nam da
cierpliwość skończy się – ludzkości w zadek kopa da
…i tak to życie nasze trwa
jednemu czekoladkę… drugiemu kopa da
Nie jesteśmy sami, a każdy dzień życia, czy to szansa? Może tak. Mamy ją, aby lepszym się stać. Żaden zachód słońca nie rozświetli dnia, kiedy zło drąży serce nam… Nic nie stracimy ciesząc się ze szczęścia cudzego… ale wiele możemy stracić ciesząc się z nieszczęścia cudzego.
„Kiedy zło drąży serce nam”
Kiedy zło drąży serce nam
Żaden zachód słońca nie rozświetli dnia
Życie daje nam szansę by lepszym się stać
Lecz czy potrafimy wykorzystać ją?
Każdy następny dzień – czy to szansa?… może tak
Lecz zawsze przychodzi spłacić rachunków czas
Życie szanse da na naprawienie zła…
Czy potrafimy ją wykorzystać?
Trudno odpowiedzieć, wiele to od ciebie będzie zależeć
Każdy dzień daje nam szansę by lepszym się stać
Wiedz, że żaden zachód słońca nie rozświetli dnia
Kiedy zło drąży serce nam
Każdy podniesiony ton przemyka przez skroń
Powoduje ból istnienia
Każdy naprawiony błąd raduje serce nam
– Lecz nie u każdego tak jest…
Niema nic milszego jak spokój bliźniego
Nic nie stracimy ciesząc się ze szczęścia cudzego
Każdy rok jest zbiorem uczynków dobrych lub złych
Rachunków przychodzi płacić czas… życie rozliczy nas…
Nie od nas zależy w jakiej rodzinie się urodzimy i jacy rodzice nam się trafią, ale wiele od nas zależy jacy będziemy, jaki kierunek w życiu wybierzemy. Od nas zależy czy będziemy dobro czynić, czy też krzywdzić innych. Ale to co nam się przydarzy idąc przez życie, pozostawia piętno i jesteśmy skłonni czynić dobro, ale przez niektóre osoby spotkane na drodze naszej wędrówki, jesteśmy gotowi zabić. W mojej wędrówce życia, były chwile i może jeszcze będą, kiedy spotykałam osoby, które stały się moimi przyjaciółmi i oparciem, stały się moimi aniołami życia. Spotkałam także osoby, które chętnie bym zabiła za krzywdę uczynioną mi czy też moim przyjaciołom, a nawet sąsiadce. Spotkałam też na swojej drodze życia „Anioła Śmierci”, który zabrał mojej mamie życie poprzez swoja brawurę, głupotę a mi odebrał empatię, skazał na utracenie wiary w to, że warto żyć. Gdyby prawo mnie nie dotyczyło, śmierć nie miałaby co robić w stosunku do tych, niektórzy mnie czy bliskich memu sercu skrzywdzili… Sed lex est lex.
Słuchajcie miłe panie, z wiosną już tęsknicie? Myślę że tak… A ja każdej bym z osobna chętnie podarowała, niestety jestem tylko mały diabełek erotomanik-gwędziarek … ale myślę że to mogę Wam wstawić 😉
„Dla Twej tęsknoty za Wiosną”
Gdybym była słoneczkiem na niebie
Na pewno zaświeciłabym dla Ciebie…
Tęsknota za wiosną by Ci minęła
Trawka by dla Ciebie koloru nabrała
Pełno kwiatków bym Ci dała
Żabka w stawie by dla Ciebie kumkała
W radosnym nastroju byś zasypiała
Snów pięknych byś doznawała
Jeszcze wiosny nie ma, ale może weselej Wam się zrobi kiedy mi się jeszcze inny wierszyk ułoży
“Ból cierpienia”
Ból, smutek, smutek, ból
Cisza serce ściska, o ściany się tłucze
Serce moje lękiem kołacze
Nie ma łez, myśli, jest totalność otępiała cisza
W samotnych stanach szpitalnego leżenia
Kroplówek cichego skomlenia
Czuję dotyk lepkich włosów zmęczenia
Gniotąc pościel w rozpaczy uniesienia
Czas jak lekarstwo nadzieją się staje
Szybkiego powrotu do szczęśliwego istnienia
Kiedy nastąpi koniec cierpienia?
Niestety, jest jeszcze czas bólu się panoszenia
Ból, smutek, smutek, ból
Cisza serce ściska, o ściany się tłucze
