„Smutny drwal”
Twe serce zabolało jak drzewa ścinałeś
Serce w smutku spochmurniało jak przy burzy
Drzewa się niebezpiecznie kłaniają
Ale brzózki i osiki wiedzą że inaczej będą służyć
W popiół się zamieniając innym roślinką życie dając
Jak płotek powstanie kotek na niego stanie
——————
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
—————————-
