„Myślisz że to przyjaciel”

Nie tego winno się unikać co marszczy brwi
Ale tego co ma na ustach uśmiech mdły

Często nie rozpoznajesz czy to pseudo przyjaciel
Czy to przyjaciel na drodze Ci staje

Chociaż patrzysz prosto w oczy nigdy nie rozpoznajesz
Do póki się nie przekonasz a łzami zaleją się oczy

Wszystko pięknie wygląda kiedy nie mamy problemów
Każdemu stawiamy i o nic nie pytamy

Ale cóż zrobić, tak już życie ułożone
Myślisz że to przyjaciel a to pseudo przyjaciel

Zachowanie jego cię zmyliło
Wróg przyjacielem przyjaciel wrogiem się staje

Nie tego wino się unikać co marszczy brwi
Ale tego co ma na ustach uśmiech mdły

Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą

„Głupich nie sieją, sami się rodzą”

<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>