“Wlazł kotek na płotek i mruga”

————

Kiedy wirtualnej znajomej z portalu QUEER zmarł kotek, poprosiła mnie o wierszyk, i oto coś takiego dla niej stworzyłam.

„Ku pamięci kotka twego”

Odszedł tak cichutko kotek Czesio
Już nie usłyszysz miauczenia jego

Na kolankach chwilę poleżał
Łapkami poklepując mruczeniem pożegnał

Choć krótka jego droga przez życie była
Ty wiele radości mu sprawiłaś

Szczęśliwy z tobą był
O twoich pieszczotach po uszku śnił

On całkiem nie odszedł od ciebie
Miauczenie jego w twej pamięci pozostanie

Wiedz, że póki w serduszku o kimś pamięć mamy
Tak długo z nim przebywamy

Kiedy przyjaciel odchodzi… czy to ptak czy ssak
Myśli nachodzą, że tych co kochamy odchodzą

Serce boli, łza się toczy zaduma nadchodzi
-I na nas przyjdzie czas

Więc żyjmy tak by też po nas płakano
W sercach chowano i nigdy nie zapomniano

Kochajmy, szanujmy to co nam szczęście daje, bo czy to człowiek czy zwierzątko, każdy na szacunek zasługuje – ale na szacunek trzeba zasłużyć. Niestety, wielu ludzi nie zasługuje na to. Później dziwią się ze lądują na śmietniku historii, w otchłani zapomnienia.

——————

Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą

—————————-