“Doceniłam życie”
Doceniłam życie – nie ważne czemu
Nauczyłam się żyć po swojemu
Nie obchodzi mnie co inni o mnie myślą
Uszyta jestem ze snów i marzeń
W pogoni za szczęściem
Nieszczęść z umysłu nie wymarzę
Ale nadzieja jest – szczęście jeszcze będzie
Ona zawsze splata się z nieszczęściem
Czy ja muszę podobać się wszystkim?… nie!…
– Jestem egoistą, jest mi z tym dobrze
Bynajmniej wiem dlaczego mnie nie lubią
Wolę być sobą, i nie zmienię się dla nikogo
——————
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
—————————
Wyświetlenia:
717
Author: Monika Janos
Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze.
„Autoportret pisany
Nie jestem już młoda a też i nie stara
W kość oczywiście swoje dostałam
Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła
W toksyczne związki nie wchodziłam
Synowi się poświęciłam
Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem
Zadowolona jestem z mojego życia
Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam
Cieszę się z mojego splendoru
Na starość przekażę go do rozbioru
Wspomnienia będę sobie snuła
Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma
Daję każdemu tę oto radę - żyj tak
Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było
Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić.
Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-)
View all posts by Monika Janos
