———————–
Moralność jest wynalazkiem ludzi już nie mogących sobie ruchać…
“Lepiej żeby mnie nienawidzili taką jaką jestem…”
Żyję według zasady –
„lepiej żeby mnie nienawidzili taką jaka jestem,
niż kochali kogoś,
kim nigdy nie będę”
i także śmiem twierdzić, ż:
„można mnie kochać,
można nienawidzić…
ale obojętnie koło mnie nie przejdziesz”
Podoba mi się cytat <Paulo Coelho>
„Co mam począć? Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zwiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby, bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam, bo jestem za maluczki, by mieć cały świat.”
Zastanawiam się nad powyższym cytatem i zadaję sobie pytanie;
-“gdy jeden człowiek mnie zawiódł, czy mam stracić zaufanie do ludzi, czy przez jedną osobę inni mają cierpieć? Czy stanę się zgorzkniała, czy wyrozumiała? Czy będę ziała nienawiścią do wszystkich którym powodzi się lepiej, czy może nadal będę się cieszyć z powodzenia innych?”
Stawiam sobie pytania, szukam odpowiedzi, kierując się cytatem <Aleksandra Dimasa (ojciec)>:
„Nienawiść zaślepia, gniew ogłusza, a ten kto pragnie zaspokoić żądzę zemsty, może przypadkiem napić się goryczy.”
Nienawiść zaślepia – mścić się?… Nie warto, życie samo zweryfikuje postępki złego człowieka. Ten co czyni zło, sam zło otrzyma z podwójnym nasileniu. Ale czy trzeba wybaczyć? Są postępki których nie można wybaczyć. Wiele razy słyszałam „Wybaczam, ale nie zapomnę”. Dla mnie to jest dziwne stwierdzenie. Jak wybaczam to i zapominam, ponieważ nie sposób pamiętać i wybaczyć. „Dlaczego tak uważam?”… – ktoś może się mnie spytać. A dlatego, że pamiętając w momencie gniewu wypomnisz błąd, krzywdę którą ktoś ci uczynił – samo to wskaże żeś nie wybaczył, to po co samemu się oszukiwać, a i osobę która miała nadzieję że tak się stało… – oszukujesz. A wybaczać tylko dlatego, bo boimy się kogoś stracić, to nie warto. Postępując tak, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
Monika Janos –
„O teatrze życia – Życie jest szkołą”
☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞
