Kiedy będzie Ci źle, powiedz sobie…
“Nie poddam się”
Jestem jak Ikar
Porywana na skrzydłach życia
Wystarczy zły płomień, spadam zazwyczaj
Jestem jak feniks
Z popiołu nieszczęścia powstając
Unosząc skrzydła, do raju bram gnając
Unosi mnie wiara, nadzieja, miłość
Cierpienie, zło, ból, żal, zawiść, zazdrość
Cała wściekłość świata zostaje za mną
Pędząc w kierunku nieznanym
Wciąż zostaję naiwna wierząc w uczucia
Ale silniejsza, siebie pewniejsza bo nie jestem sama
——————
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
—————————-
Wyświetlenia:
362
Author: Monika Janos
Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze.
„Autoportret pisany
Nie jestem już młoda a też i nie stara
W kość oczywiście swoje dostałam
Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła
W toksyczne związki nie wchodziłam
Synowi się poświęciłam
Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem
Zadowolona jestem z mojego życia
Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam
Cieszę się z mojego splendoru
Na starość przekażę go do rozbioru
Wspomnienia będę sobie snuła
Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma
Daję każdemu tę oto radę - żyj tak
Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było
Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić.
Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-)
View all posts by Monika Janos