„Kiedy nasz partner czy partnerka nie akceptują nas” / „O teatrze życia – Życie jest szkołą” / Monika Janos / Człowiek w teatrze życia codziennego, jest zwykłą marionetką /

„Kiedy nasz partner czy partnerka nie akceptują nas”

Kiedy nasz partner czy partnerka nie akceptują nas takimi jakimi jesteśmy, a kiedy zaczęła być z nami takie byłyśmy z figurą, to nie powinna marudzić że już jej się już nie podobamy. Sytuacja może się zmienić z przybywaniem lat i zwróci uwagę ze za grube jesteśmy itd. Ale przecież kochamy człowieka, a nie że jak utyje to odrzucamy go. To widocznie kochaliśmy jej urodę a nie tę osobę. Smutna jest też prawda, że partner, czy też partnerka nie widzi naszych wad w figurze wraz z nabytym wiekiem, ale to ludzie wytykając je nam wskazują partnerowi czy partnerce szepcąc złośliwie -”ale masz grubą żonę, męża… Co w takim blechu widziałaś. Ten „blech” nam nie przeszkadza i kochamy go, dopóty do póki nam ktoś go nie obrzydzi. Zaczynamy go obserwować, zaczynamy się go wstydzić, zaczyna nas mierzić.

Dla mnie niezrozumiałe jest i nie będzie chyba to, że ludzie którzy się kochali, nagle zaczynają do siebie zwracać się w negatywny sposób, lub do znajomych mówić nie jako o miłości naszej, ale o ciężarze który na spotkał w życiu.

——————

Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą

„Głupich nie sieją, sami się rodzą”

<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>

Social media:

Author: Monika Janos

Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze. „Autoportret pisany Nie jestem już młoda a też i nie stara W kość oczywiście swoje dostałam Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła W toksyczne związki nie wchodziłam Synowi się poświęciłam Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem Zadowolona jestem z mojego życia Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam Cieszę się z mojego splendoru Na starość przekażę go do rozbioru Wspomnienia będę sobie snuła Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma Daję każdemu tę oto radę - żyj tak Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić. Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-) View all posts by Monika Janos