Kogo wnosimy na piedestał?
Kogo wnosimy na piedestał? Wnosimy na piedestał, tych co nie zasłużyli nie sprawdzając jacy naprawdę byli. Prawda często jest inna niż myśleliśmy, bolesna. Nie są tacy, jak byśmy chcieli ich zobaczyć. Często przekazują obietnice bez pokrycia, ślepo w nie wierzymy. Opływają w luksusach, my ich ego pieścimy. Oni nas olewaj, w kuak się śmiejąc. My nie chcemy tego widzieć, bo i po co. Kto próbuje zdjąć im maskę staje się banitą, wariatem, szaleńcem, odszczepieńcem.
Zawsze było jest i będzie niedocenianie tych, co są czegoś warci… Zastanawiam się co nas do tego pcha, by bardziej iść za tymi co dużo krzyczą, a nic nie wnoszą dobrego… buntują jeden na drugiego. Jak dokładnie im się przyjrzymy okazuje się że odrobinki naszego Ja nie są warci. Kiedy przejrzymy na oczy tragedia się staje, ale to jest za późno. Człowiek staje się zgorzkniały i traci zaufanie do ludzi, bo zawiódł go człowiek któremu ufał bezgranicznie zaślepiony jego pięknymi słówkami. Jesteśmy łasi i naiwni na piękne słówka…. (nie licząc pieniędzy)
Pewien cwaniaczek, wykorzystał naiwność człowieczą… pięknie się uśmiechając, wszem i w okół swe zalety wygłaszając, zaufanie przymilnie zdobywając głosił…
„Samochwała”
Jestem mądry w dowcipie swawolny
Każdemu pomogę, nic za to nie chcę
Najwyżej troszkę ponoszę teczkę
Posiedzę w sejmie, może w senacie
A może i na prezydenturę wskoczę
Historia się plecie, człek skromny, nic nie wymaga wszystkim pomaga i tak się toczy kolej losu…
„Cwaniacy”
Ludzie skromni wiele w życiu dobrego działają
Nieraz w biedzie dogorywają
Cwaniacy na piedestale stają
Zaszczytów doznając bezczelnie się uśmiechając
Ale to My głupców, cwaniaków wywyższamy. Są ludzie którzy zbyt o sobie duże mniemanie mają i nawet niezasłużenie na piedestale stają…
“Niezasłużony”
Pewien człek myślał o sobie bóg wi co
Wyższe mniemanie o sobie mając
Poszedł do rzeźbiarza zrobić pomnik piękny
-”Rzeźbiarzu pokaż potomności jaki jestem mądry, giętki
Niech mnie podziwiają i kłaniają
Superlatywy gadają
Patrząc na pomnik mój, niech klękają
Niech rzekną -„Oto on, wielki bohater”
Nie ważne że nic nie zrobiłem, ale wyznawców zdobyłem
Historia wiele kłamie od zarania dziejów
Ogłoszę światu taką prawdę jaka akurat mi jest wygodna
Bom ja jest jak sama wyrocznia
Prawda niestety gorzka jest – Ci co mądrzy, bohaterscy na postumenty się nie pchają, głupców sami ludzie wywyższają. Ludzie skromni wiele w życiu dobrego działają, cwaniacy na piedestale stają, zaszczytów doznając bezczelnie się uśmiechając.
Nie ten winien być bohaterem co krzyczy -róbmy! Lecz ten, co tego dokonał czynu.
Prawda jednak jest taka – ludzie czynu są spychani do otchłani niepamięci. Śmietankę, nektar spijają ci, co na odpowiedni moment czekają, cudzym jak swoim bohaterstwem się chwaląc.
————————
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
————————-
