Człowiek człowiekowi wilkiem, a zombie zombie zombie.
„Wychodzę z grobu ”
Wychodzę z grobu
Zaczyna się zabawa doskonała
Ludziska przede mną uciekają
Krew leje się smaczna
Mięsko wcinam, ozorem mlaskam
Ochoczo serca wyrywam
Najbardziej smakują mi panie
Mają mięsko delikatne jak płoche łanie
Kości delikatne jak kurczątka małe
Jak za mało kogoś ukąszę
Staje się zombiem, za innymi dalej idą
Mają i oni ucztę smakowitą
————-
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
👵
< Człowiek w teatrze życia codziennego, jest zwykłą marionetką >
