„Ku gwiazdom zabiorę cię” / „O teatrze życia – Życie jest szkołą” / Monika Janos /
“O gwiazdo miłości”
————————-
„Ku gwiazdom zabiorę cię”
Nie spuszczaj powiek Chcę patrzeć w twe oczęta Jest w nich wstydliwy lęk
Chodź… nie drżyj ma droga Wiesz że bardzo kocham cię Dłońmi jak wąż oplotę ciało twe
Spojrzeniem zmyję twój wstyd Usta moje dotkną łona twego Jak z kielicha będę z niego pić
Nektarem twym upijać się będę Wzmogę w tobie drżenie Potem świat rozkoszy zabiorę cię
Objęłam cię całą Powietrza zachłanny łyk Nierówny rytm bicia serc
Moje jestestwo twoje pochłania Nasza miłość jest doskonała Ciepło ogarnia całą duszę mą
Ku gwiazdą pragnę unieść nas W mroku widzę cię wciąż Zatacza się wokół nas miłości trąd
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
Spokojnego dzionka kochani…
Social media:
Wyświetlenia: 589
Author: Monika Janos
Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze.
„Autoportret pisany
Nie jestem już młoda a też i nie stara
W kość oczywiście swoje dostałam
Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła
W toksyczne związki nie wchodziłam
Synowi się poświęciłam
Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem
Zadowolona jestem z mojego życia
Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam
Cieszę się z mojego splendoru
Na starość przekażę go do rozbioru
Wspomnienia będę sobie snuła
Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma
Daję każdemu tę oto radę - żyj tak
Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było
Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić.
Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-)
View all posts by Monika Janos