Poprawność pisowni, mówienia…
Denerwuje mnie to, jak jakaś małpiatka udająca mądrzejszą od innych, poprawia czyjeś słownictwo, pisanie a często sama czyni różne błędy chcąc zagluszyć swoje frustracje, swoją małość, dowartościowuje się innym błędy wytykając.
Mowa nasza też się zmienia. To jest nieuniknione. Za 20 lat, wiele znaczeń słów też zmieni swój charakter. Jeszcze przed erą telefonów komórkowych „komórka” miała inne znaczenie. To samo jak słowo „czatować”.
Co teraz zrobimy z gwarą młodzieżową, jeśli naloty różnych polskich nacji komuś nie pasują? Co zrobimy ze sloganami młodzieżowymi?… – „nara”, „ziomal”, „pozdro”, „żółwik”, „de best”, „żenadier”, „przychlast”. Koś zamiast mówić „ksywa” mówi „nicik”?… – to może wyślijmy ich do profesora Miodka lub zacznijmy mówić „mości panie”, „mości miościno” i „będziemy lulki palić” i wołać „choć no panno miłościwa, bądź dla mnie gościwa, ja ci fsadzę hofajdasa i dziecinka będzie nasza”…
Dylemat mój od lat dziecinnych
Zawsze widziałam na ścianach pisanie „huj”… a teraz mówią że „huj – chuj” pisze się przez „ch”. Ale kiedy wymawiam „chuj – huj” to słyszę samo „h”. Może jednak jest błędna nam wmawiana pisownia że „chuj – huj” pisze się przez „ch”. Bo kto dyktuje, jak co się mówi, pisze? ————
To co teraz jest poprawnością polskiej mowy, pisowni…
za 20 lat będzie nieaktualne.
—————–
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
