…jak radzić sobie, ze smutnymi wspomnieniami…

…jak radzić sobie, ze smutnymi wspomnieniami…

Na stronkę zaglądają osoby o rożnym przedziale wiekowym, z większym czy mniejszym bagażem życiowym… Nieraz młode dziewczę w swym życiu, więcej przejdzie niż np. ja. Spoglądam w swą przeszłość, szukam chwil które mnie osłabiały i zabierały chęci do życia, a które też wzmacniały. Warto spojrzeć za siebie… spójrz co widzisz?
Każdy z nas zobaczy źródło naszej siły… to są doświadczenia, które nas uczą jak postępować w teraźniejszości i w przyszłości. Doświadczenie, które pozwoli nam uniknąć ponownie popełnić te same błędy, ale też niestety wielu ludzi przeszłość nie wzmacnia, mają powracający bólu i cierpienia który doprowadza do chęci skończenia z sobą. Niestety, też są osoby co błędy powielają, pomimo że zdają sobie z tego sprawę. Osoby które doznały krzywdy, mają w głębi serca schowane upodlenie, którego ciężko wyrzucić z umysłu. Ci co w młodości krzywdę innym robili żałują że tak postępowali, niestety nieraz już jest za późno by naprawić wyrządzoną krzywdę, szczególnie jak kogoś do samobójstwa doprowadzili.

Może ktoś ma sposób jak smutki zagłuszyć, jak z nimi walczyć… Wiem, że nie każdy smutek da się głęboko schować, z nim trzeba żyć. Ale tak żyjmy, aby innym przez nas nie zakłócać ich radości. Nasze smutki, zmartwienia są nasze i nikt nam nie pomoże, jeśli sami nie chcemy sobie pomóc. Warto też rad słuchać. Ale wiadomo, nikt w naszych butach przez życie nie przejdzie. Wiele od nas zależy jak postępujemy, to my wybór robimy i za błędy trzeba płacić. Często winę widzimy w innych za nas los, bo nas odrzucają. Ale zastanów się czemu. Są sytuacje, że za nas los decyduje i ludzie niestety… i tu nie mamy na to wpływu. Chcemy być sobą? Nie zawsze to nam wychodzi. Ale jedną regułą warto kierować się w życiu, i ja tak staram się postępować, nie wiem czy to mi się udaje, ale staranie się to już pół sukcesu. Pamiętaj, że jeśli pniesz się do góry, bądź życzliwym dla tych, których zostawiasz za sobą, ponieważ schodząc, napotkasz tych samych ludzi.

Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą

„Głupich nie sieją, sami się rodzą”

<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>

Social media:

Author: Monika Janos

Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze. „Autoportret pisany Nie jestem już młoda a też i nie stara W kość oczywiście swoje dostałam Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła W toksyczne związki nie wchodziłam Synowi się poświęciłam Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem Zadowolona jestem z mojego życia Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam Cieszę się z mojego splendoru Na starość przekażę go do rozbioru Wspomnienia będę sobie snuła Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma Daję każdemu tę oto radę - żyj tak Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić. Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-) View all posts by Monika Janos