“Kobiece piersi – pierwszy cud świata”
Piersi Twe są rozpalone ogniem
Ustami je dotykam
Ziemia spod nóg się wymyka
Pragnie tego każdy z nas
W kobiecych piersiach tulić twarz
Ssać je, pieścić i całować
Trochę z nimi pofiglować
Delikatnie pomasować
Blaskiem ogół przyćmiewają
Najpiękniejsze kształty mają
Do pieszczotek są zrodzone
Do kochania, całowania
Przyjemnego przytulania
Są soczyste jak dwie gruszki
Bardziej miękkie niż poduszki
Jeszcze gładsze niż aksamit
Mają zapach rajskich malin
Ssać je będę bez granic
Są wiosennym pragnieniem
Mój zmysł szaleje
Jesteś moja aniele…
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
Wyświetlenia:
996
Author: Monika Janos
Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze.
„Autoportret pisany
Nie jestem już młoda a też i nie stara
W kość oczywiście swoje dostałam
Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła
W toksyczne związki nie wchodziłam
Synowi się poświęciłam
Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem
Zadowolona jestem z mojego życia
Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam
Cieszę się z mojego splendoru
Na starość przekażę go do rozbioru
Wspomnienia będę sobie snuła
Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma
Daję każdemu tę oto radę - żyj tak
Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było
Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić.
Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-)
View all posts by Monika Janos