„Botaniczna kobieta”
Botaniczna kobieta
Pachnie jak róża, smakuje jak oset
Czepliwa jak rzep, ostra jak źdźbło trawy
Niebezpieczna jak rosiczka – swoim urokiem wabi owady
Owad który zapachem i smakiem się skusi
Duszę, serce zgubi w ogrodzie rozkoszy zapomnienia
I koniec żywotu motyla zakochanego
Zginie dla marnej chwili westchnienia
Dla marnej chwili westchnienia
Do botanicznej kobiety
——————
Monika Janos – O teatrze życia – Życie jest szkołą
—————————-
