„Często to śmierć staje się radością, wolnością”…
Smutna jest prawda, że kopani przez swoich pobratymców dla niektórych tylko śmierć jest uwolnieniem od swych katów. A tacy są w szkole, w pracy, na podwórku. Ktoś sobie życie odbierze, ktoś prześladowany prześladowcą się staje.
“Śmierć, moja radość”
Idę drogą bólu, prześladowania,
Rozbijam lustra mojej egzystencji
Nie mogę na siebie patrzeć, mam dosyć życia mitręgi
Po co się urodziłam?… – zadaję w śnie to pytanie
Czyżbym do sprawiania radości mym katom
Mam być ich ofiarą by w chwili nudzenia się… kopali mnie?
A może kopią aby swoje ego wyżej wznieś
Bo sami kopani byli swoje lustra już zbili
Dlatego teraz do wszelakiej podłości się zniżyli?
Nie będę ich więcej zabawką…
Sznurek, żyletka, tabletka – dziękuję Ci śmierci…
Maja radości przytulę się do twojego łona
Jestem już wolna, odpływam w nicość
Moi kaci zostają z własnym sumieniem…
Przyjdzie czas kiedy ich przygniecie mnie przez nich gnębienie
A Ty jak myślisz – czy warto dawać szanse tym co nas krzywdzą?
🔥🔥🔥🔥👌
Kto pyta nie błądzi
Kto silny ten rządzi
Kto głupi ten pieprzy
Kto pierwszy ten lepszy
🔥🔥🔥🔥👌
Monika Janos –
„O teatrze życia – Życie jest szkołą”
🔥🔥🔥🔥👌
