“Smutek nadziei”
Nadzieję zawsze trzeba mieć, i z nią przez życia trzeba iść wtedy na duszy lżej. Nadzieja w jakiś sposób szczęście nam daje, kierując nasze myśli na lepsze jutro… A jeśli Nadziei nadziei zabraknie?
Często tak się zdarza, kiedy ktoś bliski zachoruje, miał wypadek i „odchodzi”. Nie ma szans, na powstrzymanie jego odejścia.
“Smutek nadziei”
Nadzieja odchodzi ze spuszczoną głową…
Z bezsilności opuszcza bezwładnie ręce
Anioł życia szepcze…
-Przepraszam, jestem bezradny
☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞☜♡☞
Monik – O teatrze życia – Życie jest szkołą
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”
<Inteligencja zdecydowanie idzie w parze z czarnym humorem>
👽
Wyświetlenia:
1,312
Author: Monika Janos
Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze.
„Autoportret pisany
Nie jestem już młoda a też i nie stara
W kość oczywiście swoje dostałam
Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła
W toksyczne związki nie wchodziłam
Synowi się poświęciłam
Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem
Zadowolona jestem z mojego życia
Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam
Cieszę się z mojego splendoru
Na starość przekażę go do rozbioru
Wspomnienia będę sobie snuła
Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma
Daję każdemu tę oto radę - żyj tak
Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było
Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić.
Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-)
View all posts by Monika Janos