26 maj Dzień Matki

Dzień 26 maj jest jeden z najpiękniejszych świąt. Początki święta sięgają czasów starożytnych Greków i Rzymian. Kultem otaczano wtedy matki-boginie, symbole płodności i urodzaju. Różnie w wirze historii ten dzień powstawał, jednakże jeden był cel – oddać hołd matkom. Za ich poświęcenie, trud i miłość która jest silniejsza od wszystkich miłości. Miłość matczyna jest bezwarunkowa, matka za dziecko odda życie. Wiele jest wyrodnych matek, one nie zasługują na to miano i to nie jest ich święto.

Dzień Matki jest 😉 Pamiętajcie i uwierzcie mi… mamy brakuje to i pustka w sercu jest. Są różne mamy, każda na pewno na swój sposób kocha, nawet jak masz matkę przybraną to kochaj ją… ponieważ wiele serca Ci oddała by wychować Cię.
Często nie doceniamy mam, dopiero kiedy zabraknie pustka straszna powstaje…
Ja niestety już nie mogę swojej życzenia złożyć, ale w sercu zawsze pozostanie a na myśl o niej łzy same z oczu wypływają…

W rożnych częściach świata Dzień Matki obchodzony jest w rożnym czasie. W niektórych krajach takich jak min. Białoruś, Bułgaria, Chiny, Wietnam i wiele innych Dzień Kobiet pełni rolę Dnia Matki a w Mongolii przypada także Dzień Dziecka.

Ci, co ich mamy żyją niech dbają o nie, a jeśli odeszła niech pamiętają że dzięki niej umiemy się śmiać, wiemy co to miłość. Wielu ma przybrane matki które to kochają ich jak swoje dzieci i im też należy się pamięć, podziękowanie. Nie odwracajcie się do nich plecami, jeśli dowiadujecie się, że to nie ona Was urodziła. Bo nie matka ta co urodzi ale ta co wychowa i serce Wam odda.

Niestety, smutna jest prawda, że często za miłość którą dała nie ma podziękowania jedynie obelgi, odrzucenie, poniżenie i zostawienie jej tylko dlatego że nas adoptowała, pokochała jak własne dziecko. I zamiast cieszyć się w wspólnie z życia i to, że komuś dała swoją miłość łzami się zalewa w bólu serca że ją odrzucono tylko dlatego że nie urodziła. A, te co swoje dzieci zabiły? Największa kara dla nich to, że co roku przechodzą to samo – nie słyszą: – kocham Cię mamo.

Dzień mamy… czy pamiętasz o niej? Ona Cię urodziła (adoptowała), wychowała. Ja mam wspaniałe wspomnienia po mojej mamie. Gdyby nie wypadek… ech… zawsze będę co rok wracać… mama…. już nie ugotuje mi zupy na warzywkach… inaczej zwaną parzycha… Mniam mniam zupcia…

Niestety, smutne też niektórzy mają wspomnienia po swoich mamach i ja ich rozumiem. Nie zawsze dzieci są traktowane z szacunkiem. Często rodzice traktują dziecko jak zło konieczne. Myślą że dziecku nie należy się szacunek. Jeśli dziecko od małego traktuje się jak przedmiot, warczy się na niego, nakazuje, zakazuje bez zdania racji… ono zaczyna nas tak samo traktować. To samo, jaki my mamy stosunek do naszych rodziców, nasze dziecko od nas się uczy. Są przypadki że dziecko zaczyna się buntować w danym wieku… ale często to rodziców wina. Chociaż też nie zawsze… wielki wpływ na nasze zachowanie ma środowisko. Jeśli jesteśmy słabi charakterem łatwo inni na nas wpływają, manipulują naszym zachowaniem, i nie myśl że masz fajnych kumpli… to tylko złuda. Często właśnie przez „kumpli” dzieci odwracają się swoich mam, a inaczej z czasem do niej nie zwróci się jak: – ”ty stara”, a i po nazwisku, a tez od kurew wyzwie, i przychodzi moment ze i pobije.

Często stajemy się agresywni do rodziców tylko dlatego, że nie dorobili się czegoś więcej i żyją od pierwszego do pierwszego. Ktoś się wstydzi że mama sprzątaczką jest, ktoś inny że z pomocy MOPS-u tylko żyje się. Zaczynamy kłamać rówieśnikom, a co z tego wychodzi? A co z dzieciobójczyniami?
Matka prawdziwie kochająca swoje dziecko, obojętnie jakie by nie było przytuli, zapłacze nad jego losem. A co z tymi co tego nie potrafią okazać? Są matki które kochają, lecz nie potrafią tego okazywać. Dopiero zdarzenie co nią wstrząśnie, otworzyć jej uczucie. Ale też są dzieci, które nie wiadomo ile matka okazywałaby miłości będą dla niej wredne… ponieważ jej miłość uważać będą za jej słabość, którą będą wykorzystywać.
Osoby odepchnięte przez swych rodziców pragną stworzyć rodzinę kochającą, ale też popadają w skrajność… matka mnie nie kochała, biła to też będę dla mych dzieci taka sama.

Ale suma suma summarum… mama jest tylko jedna… i jeśli to jest możliwe (niektóre krzywdy nie da się przeskoczyć) pamiętajmy o mamach. Pamiętajmy też, że to ta matka co Cię w miłości chowała nie ta co urodziła. Jednak też nie można krytykować niektórych matek, które nie miały szansy wychować swoje dzieci nie z własnej winy. Ale nigdy nie będę pobłażliwa dla tych które mogły, a jednak dla wygody odepchnęły swoje dziecko, lub nie okazywały mu miłości bo były dla nich kulą u nogi.

W tej chwili co ja mogę napisać o mojej mamie? Tylko takie cośki do głowy mi przychodzi…

“Dla mamy”

Mamo kochana!
Tyś mnie urodziła, na rękach nosiłaś
Ból Ci serce rozrywał gdy chorowałam

Mamo kochana!
W Twoich oczach czułość, miłość widziałam
Kiedy mnie do przedszkola prowadzałaś

Mamo kochana!
Martwiłaś się kiedy do szkoły
Przez jezdnię przechodziłam

Mamo kochana!
Smutek w oczach miałaś kiedy rozrabiałam
Cieszyłaś się ze mną kiedy szczęśliwa byłam

Mamo kochana!
Wiele miłości mi dałaś, byłaś dla mnie doskonała
Będę Ciebie mieć zawsze w sercu, w mojej pamięci

Mamo kochana!
Byłaś i jesteś dla mnie doskonała
W sercu zawsze moim będziesz mamo kochana