✲✯❆✾”Uśmiechem zachęciła do działania”✲✯❆✾🍌 „O teatrze życia – Życie jest szkołą” – / Monika Janos / 🍀

“Uśmiechem zachęciła do działania”

Potarła ręką kark, przechyliła głowę. -Plecy bolą?… – spytałam zatroskana -Tak, kark mi drętwieje… -zmęczenie, naprężone mięśnie, masaż relaksujący na takie odrętwienie jest dobry, rozmasować?
Uśmiechem zachęciła do działania. Wzięłam olejek, stanęłam za nią, wtarłam w dłonie pachnącą substancję rozgrzewając do temperatury ciała…
Bluzeczka na ramiączkach… zsunęłam je, gładzę ramiona lekko wcierając olejek. Masuję raz lżej raz mocniej, kolistymi ruchami. Dłonie powoli zaczęły sunąć w kierunku szyi. Opuszkami palców masuję szyję przesuwając po bokach palcami z góry na dół, kciukami masuję kark i obojczyki. Nie odzywamy się… słyszę cichy oddech. W odbiciu ekranu telewizora widzę, że ma zamknięte oczy. Powoli przesunęłam dłonie w dół na plecy, łopatki. Po chwili pochyliłam się nad szyją. Czuję delikatny zapach i ciepło Jej ciała. Muskam szyję ustami, całuję boki z góry na dół, koniuszkiem języka drażnię kark. Odchyliła głowę w prawo, odsłoniła szyję z włosów, całuję miejsce, które chce mieć całowane. Nie potrafię się opanować, moje ręce znalazły się na Jej brzuchu. Nie protestuje…. masuję brzuszek całując jednocześnie szyję i kark, koniuszkiem języka sunę od ramienia. Nie przestając całować szyi, dłońmi pieszczę piersi. Objęłam je, masuję, lekko ugniatam, moje palce ściskają coraz bardziej twardniejące sutki. Ściągnęłam z niej bluzkę i rzuciłam gdzieś w kąt, stanęłam przed nią, wstała… Dłonie zsunęłam na Jej pośladki, całuję górną, dolną wargę, rozchyliła usteczka. Oddycha coraz szybciej cichutko pojękując. Powoli podciągam spódniczkę, wsunęłam pod nią dłoń, ciągle całując usta. Zadrżała gdy moja dłoń dotknęła majteczek. Paluszkiem zaczynam drażnić przez majteczki myszkę, przesuwam palcem po szparce z góry na dół, majteczki coraz bardziej wilgotnieją. Uklękłam, zsunęłam spódnicę i zębami ściągnęłam majtki. Rozchyliła lekko nogi opierając się rękoma o stół. Dotknęłam języczkiem muszelkę, usłyszałam cichutki jęk. Szybkimi ruchami języka pieszczę broszkę… przyspieszałam i zwalniałam. Rozchyliłam palcami myszkę, wsunęłam język do środka, czuję jak uginają się Jej nogi… długo już nie postoi.

Monika Janos –

„O teatrze życia – Życie jest szkołą”

Social media:

Author: Monika Janos

Milutkiego spędzania na stronce Wam mili życzę, i mam nadzieję że moim pisaniem nie jedną wzruszę, rozweselę dusze. „Autoportret pisany Nie jestem już młoda a też i nie stara W kość oczywiście swoje dostałam Stwierdziłam zatem że wolność jest dla mnie miła W toksyczne związki nie wchodziłam Synowi się poświęciłam Moje szczęście jest miłe... bo syn nie jest skurwysynem Zadowolona jestem z mojego życia Pomimo że od niego po dupie porządnie dostałam Cieszę się z mojego splendoru Na starość przekażę go do rozbioru Wspomnienia będę sobie snuła Nie pójdzie na marne moja nad życiem zaduma Daję każdemu tę oto radę - żyj tak Aby na starość wspominać a wstyd opowiadać było Jestem jaka jestem i mam nadzieję że moimi wypowiedziami, przemyśleniami nie robię nikomu krzywdy. Piszę co myślę, mówię co myślę a pisać, pisać każdy może - lepiej lub gorzej i tak powiem Wam szczerze, nie znam się na pisaniu co i jak gdzie znaki interpunkcyjne wstawić. Wiele bym o sobie mogła jeszcze pisać, ale nie będą mą zajebistością Was męczyła ;-) View all posts by Monika Janos